Instalacje stosowane w obiektach wymagających specjalnej ochrony i użycia pianowego środka gaśniczego powodującego ugaszenie pożaru. Zastosowania w obiektach przemysłowych, z produkcją i magazynowaniem farb i lakierów, opon, hangarach samolotowych, zbiornikach paliw, itp. Medium – woda z pianą zmieszane w odpowiedniej proporcji podawana jest w miejsce gaszenia rurociągiem z rur stalowych i podawana z wykorzystaniem tryskaczy pianowych, monitorów pianowych (działek wodno-pianowych) lub generatorów piany (wentylatory). Umieszczenie elementów gaśniczych uzależnione jest od chronionego obiektu i lokalizowane jest na stropie, na zbiorniku lub przy posadzce.

Są to podstawowe instalacje gaśnicze stosowane w prawie wszystkich obiektach o powierzchni powyżej 500m2. Zasilane mogą być z sieci wodociągowej miejskiej jeśli sieć ta spełnia wymagania co do wydajności oraz ciśnienia. Akcja gaśnicza prowadzona jest poprzez osobę obsługującą węża hydrantowego, po uprzednim odkręceniu zaworu na hydrancie. Dostępne są hydranty wewnętrzne (do obiektów biurowych, hotelowych i produkcyjno-magazynowych) jak również zewnętrzne dla gaszenia pożarów zewnętrznych. Odrębną grupę stanowią instalacje pionów nawodnionych służące do ochrony budynków mieszkalnych wysokich.

Podstawowym elementem dla detekcji i sygnalizowania zagrożeń jest instalacja wczesnej detekcji pożaru. Do tego celu stosuje się różnego rodzaju czujki z pojedynczymi detektorami dymu, ciepła (temperatury), płomienia, gazów lub grupami po kilka detektorów razem. Ważnym elementem są również przyciski – ręczne ostrzegacze pożaru do ręcznej aktywacji i sygnalizacji w razie pożaru. Wszystkie te elementy podłączone są do nadrzędnej centrali monitorująćej ich pracę i uszkodzenia i wyzwalającą zewnętrzne urządzenia współpracujące takie jak sygnalizatory akustyczne i optyczne, centrale sterowań oddymianiem, wentylacją, drzwiami i bramami ppoż., itp. W bardziej zaawansowanych systemach stosuje się elementy automatycznego gaszenia połaczone razem do jednego systemu nadrzędnego.

Instalacje mgłowe stanowią alternatywę dla instalacji wodnych ze względu na szersze możliwości zastosowań. Większe ciśnienie robocze pozwala na osiągnięcie efektu mgły, która nie powoduje uszkodzeń elektroniki oraz chronionych obiektów. Zaletą jest odbiór ciepła i odparowanie, co uniemożliwia zmieszczenie poprzez zalanie jak w przypadku instalacji wodnych. Dodatkową zaletą jest znacznie mniejszy wymagany zapas wody dla celu gaszenia oraz możliwość automatycznego aktywowania gaszenia nawet bez energii elektrycznej, jak w przypadku instalacji wodnych wymagających pomp dla podniesienia ciśnienia.

W dużych obiektach wymagane są oprócz urządzeń detekcyjnych urządzenia służące do powiadamiania osób na obiekcie o zaistniałych i wykrytych przez instalację SAP zdarzeniach. Sposób powiadamiania jest bardzo dokładnie określony w normach, a rozgłaszanie realizowane jest przez głośniki instalacji DSO. W każdym miejscu obiektu potencjalny słuchać musi odłuchać komunikat z odpowiednim natężeniem dźwięku oraz słyszalnością (zrozumiałość mowy). Każdy element instalacji jest nadzorowany przez centralę systemu DSO i w przypadku uszkodzenia obsługa jest natychmiast o tym zdarzeniu informowana.

Instalacje alternatywne dla instalacji wodnych, mgłowych i pianowych, pozwalające w zależności od zastosowanego gazu (CO2, azot, argon, FM-200, Novec i inne gazy obojętne) na pełne ugaszenie pożaru w zamkniętej kubaturze. Akcja gaśnicza powoduje likwidację zagrożenia i po jej skończeniu możliwe jest ponowne prowadzenie prac na obiekcie. W przypadku niektórych gazów nie występuje potrzeba sprzątania chronionego pomieszczenia po akcji gaśniczej, a jedynie jego przewentylowanie. Część gazów jest również bezpieczna dla ludzi, nie powodując zmniejszenia ilości tlenu w pomieszczeniu (wyjątkiem jest CO2, którego gaszenie polega na wyparciu tlenu). Inne są bezpieczne dla elektroniki nie powodując jej uszkodzeń (brak szoku termicznego).

W wielu obiektach, w których przebywają ludzie, wyznaczone są drogi tzw. ewakuacji na wypadek pożaru. Droga taka powinna być w przypadku pożaru odpowiednio doświetlona a urządzenia przeciwpożarowe na tej drodze również eksponowane. Dlatego stosuje się systemu oświetlenia dedykowanego dla tego clu lub z dwoma funkcjami dzienną i awaryjną. Do tego dochodzą znaki kierunkowe i lampy kierunkowe, które umieszczane są na drogach komunikacyjnych w sposób pozwalający na spełnienie wymagań przepisów.

Są to podstawowe instalacje gaśnicze stosowane w prawie wszystkich obiektach o powierzchni powyżej 500m2. Zasilane mogą być z sieci wodociągowej miejskiej jeśli sieć ta spełnia wymagania co do wydajności oraz ciśnienia. Akcja gaśnicza prowadzona jest poprzez osobę obsługującą węża hydrantowego, po uprzednim odkręceniu zaworu na hydrancie. Dostępne są hydranty wewnętrzne (do obiektów biurowych, hotelowych i produkcyjno-magazynowych) jak również zewnętrzne dla gaszenia pożarów zewnętrznych. Odrębną grupę stanowią instalacje pionów nawodnionych służące do ochrony budynków mieszkalnych wysokich.

Jako uzupełnienie instalacji w każdym obiekcie wymagane są tzw. bierne zabezpieczenia służące do zapewnienia zgodności obiektu do wymagań prawa. Każdy obiekt podzielony na strefy pożarowe musi posiadać wymagane wydzielenia przeciwpożarowe w formie ścian, drzwi, bram i przejść instalacyjnych, dostosowane do wymagań dla danego obiektu.

Podstawowym elementem dla detekcji i sygnalizowania zagrożeń jest instalacja wczesnej detekcji pożaru. Do tego celu stosuje się różnego rodzaju czujki z pojedynczymi detektorami dymu, ciepła (temperatury), płomienia, gazów lub grupami po kilka detektorów razem. Ważnym elementem są również przyciski – ręczne ostrzegacze pożaru do ręcznej aktywacji i sygnalizacji w razie pożaru. Wszystkie te elementy podłączone są do nadrzędnej centrali monitorująćej ich pracę i uszkodzenia i wyzwalającą zewnętrzne urządzenia współpracujące takie jak sygnalizatory akustyczne i optyczne, centrale sterowań oddymianiem, wentylacją, drzwiami i bramami ppoż., itp. W bardziej zaawansowanych systemach stosuje się elementy automatycznego gaszenia połaczone razem do jednego systemu nadrzędnego.

Po uruchomieniu, każda instalacja przeciwpożarowa musi podlegać okresowym przeglądom. W zależności od instalacji mamy inne czasookresy takich przeglądów i serwisów począwszy od tych wykonywanych przez użytkownika (dzienne, tygodniowe, miesięczne) a zakończywszy na wykonywanych przez wyspecjalizowany personel serwisu (kwartalne, półroczne, roczne, dwuletnie, pięcio i dziesięcioletnie). Zgodnie z przepisami prawa oraz wytycznymi producentów i ubezpieczycieli każda instalacja przeciwpożarowa musi podlegać takiemu serwisowi i powinna posiadać protokół z przeglądu (książka serwisowa).

W dużych obiektach wymagane są oprócz urządzeń detekcyjnych urządzenia służące do powiadamiania osób na obiekcie o zaistniałych i wykrytych przez instalację SAP zdarzeniach. Sposób powiadamiania jest bardzo dokładnie określony w normach, a rozgłaszanie realizowane jest przez głośniki instalacji DSO. W każdym miejscu obiektu potencjalny słuchać musi odłuchać komunikat z odpowiednim natężeniem dźwięku oraz słyszalnością (zrozumiałość mowy). Każdy element instalacji jest nadzorowany przez centralę systemu DSO i w przypadku uszkodzenia obsługa jest natychmiast o tym zdarzeniu informowana.

W wielu obiektach, w których przebywają ludzie, wyznaczone są drogi tzw. ewakuacji na wypadek pożaru. Droga taka powinna być w przypadku pożaru odpowiednio doświetlona a urządzenia przeciwpożarowe na tej drodze również eksponowane. Dlatego stosuje się systemu oświetlenia dedykowanego dla tego clu lub z dwoma funkcjami dzienną i awaryjną. Do tego dochodzą znaki kierunkowe i lampy kierunkowe, które umieszczane są na drogach komunikacyjnych w sposób pozwalający na spełnienie wymagań przepisów.

Jako uzupełnienie instalacji w każdym obiekcie wymagane są tzw. bierne zabezpieczenia służące do zapewnienia zgodności obiektu do wymagań prawa. Każdy obiekt podzielony na strefy pożarowe musi posiadać wymagane wydzielenia przeciwpożarowe w formie ścian, drzwi, bram i przejść instalacyjnych, dostosowane do wymagań dla danego obiektu.

Po uruchomieniu, każda instalacja przeciwpożarowa musi podlegać okresowym przeglądom. W zależności od instalacji mamy inne czasookresy takich przeglądów i serwisów począwszy od tych wykonywanych przez użytkownika (dzienne, tygodniowe, miesięczne) a zakończywszy na wykonywanych przez wyspecjalizowany personel serwisu (kwartalne, półroczne, roczne, dwuletnie, pięcio i dziesięcioletnie). Zgodnie z przepisami prawa oraz wytycznymi producentów i ubezpieczycieli każda instalacja przeciwpożarowa musi podlegać takiemu serwisowi i powinna posiadać protokół z przeglądu (książka serwisowa).